با اختلاف کمی تصمیم گرفتم که بین این آلبوم و آلبوم فوق العاده ی Skeletal Remains ، این آلبوم رو انتخاب کنم. هرچند هردو آلبوم دث متال خام و الد-اسکولی رو به بهترین شکل ارائه کردن ولی این آلبوم با ملودی های گیرا و ریتم های متفاوت تر نسبت یه کار قبلی بند یه قدم رو به جلو برای Carnation محسوب میشه. ضمن اینکه همچنان درندگی خودشو حفظ کرده. یه دث متال ناب برای این ماه که میتونید بشنوید.

برای انتخاب یه بلک-متال خوب برای این لیست کارم آسون بود. این آلبوم سیاه، از المان های مرسوم ژانر به اندازه ی نیاز استفاده کرده تا حدی که سخت بشه ژانر دقیقش رو بین بلک متال ها مشخص کرد. اتمسفریک، دپرسیو، تا حدی ملودیک و تا حدی سمفونیک! چون چیزی که استایل آلبوم رو مشخص میکنه مفهوم و کانسپت آلبوم هست که شدیداً تاریک و سرده و نا امیدی درش موج میزنه. خب انصافاً هم امسال زمان خوبیه برای شنیدنش!

مشکلات روحی، برای هیچکس غیرقابل درک نیست. مخصوصاً توی دنیای پسامدرن امروز، پیدا کردن روان سالم کار نسبتاً دشواریه! زن بودن توی این دنیا هم مشکلات غیرقابل تحمل خودش رو داره.فریاد های دردناک Serena Cherry با ترک فوق العاده ی اول یعنی Open Wound شما رو میخکوب اشعار تلخ و تاریکی می کنه که تا انتهای آلبوم ادامه پیدا میکنه. شنیدن این آلبوم هاردکور رو شدیداً پیشنهاد میکنم به شرطی که اشعار مستقیم و غم انگیزش رو حتما بخونید!

کار راحتی نیست مشخص کردن ژانر این بند. البته که اسلاجی و پراگرسیوه ولی واژه پراگرسیو بیش از حد وسیعه و ژانر بعدی که به ذهنم میاد پست-متاله که اون هم به اندازه ی کافی دقیق نیست. اسلاج متال Obsidian Kingdom خصوصیات متنوعی داره و آلبوم شدیداً تازه و پر از اتفاق جالبه. چیزی که متال رو به جلو می بره وجود همین بندهاست که بدون ترس اینگونه دست به ریسک کردن میزنن. ضمن اینکه این آلبوم واقعاً با کیفیت و خلاقانه ارائه شده.

آلبوم اول این بند ایسلندی اونقدر قوی بود که تونستن با لیبل بزرگ Metal Blade Records قرارداد ببندن. تازه هنرمند نام آشنای دنیای متال Eliran Kantor هم طراحی کاور رو انجام داده و باید بگم که خود موسیقی کاملاً شایسته هست. تکنیکال دث-متالِ ملودیک و پراگرسیو اونها قطعاً احتیاج به چندبار تکرار داره تا قابل هضم تر بشه ولی وقتی که این اتفاق میافته کاملا ارزش زمانی که براش صرف کردید رو داره.

یکی از دلایلی که موسیقی متال بعد از رکود پایان دهه نود یکبار دیگه زنده شد، عشق و علاقه ی سوئدی ها به متال کلاسیک بود. دث-متالی که Lik ارائه میکنه هم یه شدت تحت تاثیر ریف ها و هارمونی های متال کلاسیک هست و با اینکه شاید موسیقی تا اون حد اورجینال نباشه ولی ریفهای فوق العاده ی این آلبوم کنار آهنگسازی با فکر و عالی بند، باز هم ثابت کرده که Lik یکی از پرچمداران دث-متال سوئدیه!

در مورد این آلبوم به اندازه کافی صحبت کردم. کاری که این بند فوق العاده دقیق انجام میده، آهنگسازی وسواسی و با جزئیاتیه که به شکلی با شکوه ارائه میشه. اگر بقیه ی ترک های این آلبوم هم به اندازه ی ترک غول آسای Jurassic|Cretaceous عالی بود این آلبوم نه تنها نوی این لیست که توی لیست آخر سال هم می تونست بهترین باشه.

درست کردن این لیست معمولاً یکی دو هفته طول میکشه. گوش کردن به همه ی آلبوم ها و انتخاب بهترین ها باعث میشه که مدام نظرم در مورد این آلبوم ها تغییر کنه و باید بگم که این آلبوم بدجوری رشد میکنه! با هربار شنیدن بهتر و بهتر شد و مدام توی لیست بالاتر اومد. درسته که به شدت وکال محور هست و من ارتباط خوبی با موزیک وکال محور ندارم ولی آهنگسازی خوب بند وکال عالی Cammie Gilbert رو جذاب تر هم کرده و لیریکس خوبش هم مزید بر علت شد تا قبول کنم که این آلبوم همین طور که هست عالیه!

این بلک-متال اتمسفریک انگار که از عمق تاریک ترین و سیاه ترین آبها بیرون میاد. نه فقط به خاطر میکس و مستر فوق العاده کدر و تاریکش، ملودی های تاثیرگذار این آلبوم روی کیک های بیس درام (که تنها قسمت شفاف ضبط هست) تن و بدن آدم رو میلرزونه! آلبوم اول این بند دو نفره ی فرانسوی به نام Champ du sang پارسال توجه همه رو جلب کرد و حالا یک سال بعد با 6 ترک توی 40 دقیقه به همون روند ادامه دادن. شاید پیشرفت فوق العاده ای حاصل نشده باشه ولی بعد از یک سال این خروجی فوق العاده اس!

بعد از بارها شنیدن این آلبوم کاملا مطمئن شدم که این واقعاً یه کار با کیفیت هست. همون کیفیتی که از Gore انتظار داشتم ولی برآورده نشد. هرچی به آخر آلبوم نزدیک میشیم ترک های آلبوم بهتر و دفتونزی تر میشن ولی همزمان متوجه خلاقیتی میشیم که توی نیمه ی اول ِ آلبوم خیلی اکسپریمنتال وجود داره! این آلبومی بود که از دفتونز توی سال 2020 انتظار داشتم و اتفاق افتاد!