آلبوم Poison Palinopsia، به واسطه فرم طولانی ترک هایش، مثل یک آفت بدخیم، آهسته در ذهنتان رشد می کند. اثر پرهرج و مرج و شیطانی Qrixkuor ساخته نشده تا یک تجربه راحت باشد و ریف هایش در ذهنتان ثبت شود. در Poison Palinopsia همه چیز در کنار هم، فضایی غیرانسانی را ترسیم میکنند و بعد از صرف زمان کافی با Poison Palinopsia به این نتیجه خواهید رسید که اولین آلبوم Qrixkuor در انجام این کار/خلق فضا به عنوان مهمترین هدف خود تا حد زیادی موفق بوده است.

اگر از آلبوم امسال Kauan لذت بردید، بهتره این آلبوم رو هم از دست ندید. البته که اینجا بیشتر شاهد بلک متالی هستیم که وارد قلمرو شوگیز و پست متال میشه. ولی نکته ی جذاب آلبوم در ترک های زیبایی هست که بسیار روایتگرانه و با اتمسفری معنوی اجرا شده اند. نام آلبوم بسیار برازنده و مناسب با موسیقی انتخاب شده. آلبوم نه کاملا دارکه و نه کاملا مثبت. احساساتی بسیار پیچیده میان اندوه و آرامش و عشق و فقدان در این آلبوم موج میزنه. کم پیش میاد که کارهای این چنینی قبل از اینکه حوصله ی من رو سر ببره منو جذب کنه ولی این یکی از همون ابتدا برای من جذاب و شنیدنی جلوه کرد.

– اولین مورد شگفت انگیز در مورد Deconsecrate این است که وقتی آن را در کنار آلبوم اول بند قرار می دهید متوجه بلوغ بند در آهنگسازی می شوید. دومین مورد ترک ها هستند. برچسب بلکند دث متال تنها گوشه ای از زوایای موسیقی Ænigmatum را نشان می دهد. ترک ها بین عناصر ملودیک و تکنیکال و دث و بلک و حتی دیسوننت جا به جا می شوند اما Ænigmatum موفق می شود تا تمام موارد را به خوبی در کنار هم قرار دهد. همانطور که در بررسی آلبوم گفته شد : « آلبوم Deconsecrate یک پیشرفت نسبت به اثر قبلی است و توجه های بیشتری را جلب این گروه با استعداد خواهد کرد. اگر به دنبال یک آلبوم سرگرم کننده با نوازندگی های سطح بالا ، ریف های متنوع و فک انداز، بیس لاین های پر زرق برق و ترکیب عناصر بلک، دث، ملودیک و پراگرسیو هستید از شنیدن Deconsecrate ناامید نخواهید شد. »

– وقتی Colors II برای اولین بار معرفی شد دو دل بودم. از طرفی در ارتباط گرفتن با colors مشکل داشتم و از طرف دیگر آخرین آلبوم بند یعنی Automata، به شدت سرگرم کننده بود. بنابراین سوال های زیادی در سرم شکل گرفت. آیا Colors II صرفا پاسخی به عطش طرفداران پس از گذشت این همه سال است یا ادامه دهنده مسیر Automata است؟ اما BTBAM نشان داد که صرفا با یک نامگذاری طرف هستیم و Colors II هویت خاص خودش را دارد. هویتی که بر ویژگی های عالی بند از ابتدا تا کنون بنا شده است. آلبوم Colors II تمام ویژگی های یک اثر درجه یک مدرن در ژانر پراگرسیو متال را دارد. همانطور که در بررسی آلبوم گفته شد : « در مورد بخش های مختلف آلبوم می توان ساعت ها صحبت کرد اما بدون پرداختن به جزئیات، پیشنهاد می کنم به درون این تجربه هیجان انگیز شیرجه بزنید. شاید بتوان گفت که مدت زمان آلبوم حتی برای اثری با این حجم از تنوع زیاد است اما وقتی با آلبومی طرف هستیم که فوق العاده نوشته شده، می توان از ضعف های کوچک هم چشم پوشی کرد. آلبوم Colors II جایی است که بند به بلوغ رسیده و بهترین اثر خود تا به امروز را عرضه کرده است. آلبوم Automata مرا به موسیقی BTBAM علاقه مند و Colors II مرا عاشق BTBAM کرد و حالا منتظر بازگشت آن ها در آینده هستم. »

– آلبوم Degenerations انگار پیوند دیوانگی Autopsy و خشونت خام و بی پرده دث متال کلاسیک با اتمسفر عجیب دث متال مدرن است و همین ویژگی برگ برنده Degenerations است. یکی از مهمترین دلایل برتری Degenerations این است که بند ترک ها را بسیار کوتاه نگه داشته و به بهترین شکل ممکن به ایده های مختلف پرداخته است. این مورد باعث شده تا ترک ها به شدت متنوع شده و علیرغم پیچیدگی های زیاد ساختاری، شنونده به خاطر وجود هوک های زیاد و نوازندگی فشرده و ریف های قوی به آلبوم بازگردد. در Degenerations توئیست ها و تغییر های شدید تمپو، به شکل سرگیجه آوری، پی در پی از راه می رسند اما Diskord هیچ وقت ذات واقعی یک دث متال کثیف و کوبنده را فراموش نمی کند. همانطور که در بررسی آلبوم گفته شد : « آلبوم Degenerations بار دیگر ثابت می کند که دث متال با یک نگاه ویژه به گذشته و الهام از صحنه مدرن می تواند به چه دستاورد نفسگیری تبدیل شود. آلبوم Degenerations پیروزی و موفقیت خلاقیت و دید پخته موزیسین هایش بر قرارداد های ژانری است. آلبوم Degenerations تلاقی ویژگی های الداسکول دث یعنی مخوف بودن، مهیب و بدطینت و چرکین بودن ریف/آهنگسازی با مفاهیم مدرنی چون غیرمعمول، جسورانه و چالش برانگیز بودن است و نتیجه یک اثر به شدت شنیدنی است. »