به دلیل خیلی قانع کننده ای نیاز داریم برای تحمل رکورد و میکس کدر و غیر عادی این آلبوم. هرچند این کار عمدا انجام شده، اما من فکر میکنم که Sepulcros در این امر خیلی زیاده روی کرده. اما این آلبوم فیونرال دووم، از بندی که برای اولین بار معرفی میشه خیلی بهتر از اونه که ازش بگذریم. قدرت تاریکی و فضای دلهره آور موزیک به فضای غمناکش می چربه و این حس شوم و ترسناک در سراسر آلبوم کاملا آدم رو میخکوب میکنه. نمی تونم این واقعیت رو انکار کنم که صدای کدر و آزاردهنده ی آلبوم به این فضا کمک زیادی کرده. گویا دقت بیشتری برای گوش کردن به موسیقی باعث شیرجه ای عمیق میشه که سخت بشه ازش بیرون اومد. مطمئنا در آینده اسم این بند پرتغالی رو بیشتر خواهیم شنید.

این بند پر از نوازنده های خوب و ایده های خلاقه. تا جایی که نمی تونن جلوی پیشروی موزیک متال-کور خودشون به سمت المان های پراگرسیو رو بگیرن. همین باعث بوجود اومدن یکی از ارگانیک ترین صداهای ممکن در متال-کور شده. ژانری که به سختی به کیفیتی در این سطح می رسه. این آلبوم برای من حتی درخشان تر از آلبوم پارسال Polaris بود. بسیار ماهرانه و افسارگسیخته، ERRA ثابت میکنه که میشه از الگوهای تکراری فاصله گرفت و همچنان موزیکی ارائه داد که صدای خوبش به خارج از مرزهای متالکور های کلیشه ای هم برسه.

این آلبوم یکی از افسارگسیخته ترین آلبومهایی بود که امسال شنیدم. واقعا انگار خود بند هم کنترل از دستشون خارج شده. اما این هرج و مرج به شکل غافلگیرکننده ای هم اتمسفر سنگینی رو به نمایش میذاره و هم ملودی های جالب توجهی گاه و بی گاه از پسش به گوش میرسه. بیس لاین های کثیف و جذاب و ریتم های غیر قابل شمارش درام هم به همه ی اینها اضافه کنید. شنیدن این آلبوم که یکی از بهترین و هارش ترین هاردکورهای امسال بود رو شدیدا پیشنهاد میکنم.

ارائه ی موزیکی بسیار پیچیده تر و پیشرفته تر از تکنیکال دث متال های معمول کار هر بندی نیست. این بند نیوزلندی تک-دثی رو ارائه میکنه که با صداهای دیسونانس گاهی تا مرزهای آوانگارد پیش میره ولی قبل از اینکه تردید و سردرگمی موزیک رو فرا بگیره با گریز به بخش های ریتمیک، گاهی مکث های پست-متالی و حتی تغییر در فضا و تکسچر یک بار دیگه همه چیز رو معنا میکنه و این لحظات همون لحظات ماندگاری هستن که این آلبوم رو با شکوه و استادانه جلوه میدن. به عنوان بندی که شخصا اسمشون رو نشنیده بودم این حجم از خلاقیت و تسلط بسیار غافلگیر کننده بود. آلبومی قدرتمند که میتونه از بهترین های اکستریم متال امسال هم باشه.

سال جدید رو به همه ی ثرش متال بازها تبریک میگم. 2021 نوید سالی فوق العاده رو در متال و مخصوصا ثرش در استایل های مختلفش رو میده. بعد از آلبوم های فوق العاده ی امسال از ثرش متالر های اروپایی مثل Cryptosis و Paranorm و البته Demoniac از شیلی، این بند آمریکایی ثرش متالی انرژیک، قدرتمند و دوست داشتنی رو ارائه میکنن که از ثرش آمریکایی انتظار داریم. با شنیدن این آلبوم دورانی برای من زنده شد که Slayer و Metallica بندهای مورد علاقه من بودن و در حالی که Slayer به مرزهای اکستریم متال نزدیکتر میشد برای شنیدن موزیک هوی تر به سمت Sepultura میرفتم. خوب همه ی این داستان در Kill Grid برام خلاصه شد. المان های هاردکور این بند رو منحصر به فردتر جلوه میده. ریف های اسپیدی با تکسچر دیستورشن های آشنا و گروو هایی که نمی تونی باهاشون هدبنگ نزنی. این آلبوم نقص نداره از نوازندگی ها تا وکال و آهنگسازی و تمام پروداکشن، لذت بخش و سرگرم کننده ست.

پروژه ی تک نفره ی Jacob Buczarski با پنجمین آلبوم خودش Solar Paroxysm برگشته و اینبار قدرتمندتر و هدفمندتر از قبل بلک متال اتمسفریک و کیهانی رو ارائه میکنه که مختص خودشه. درام و گیتارنوازی بی نقص و داینامیکش روی فضای مملو از نا امیدی که در آلبوم حس میشه، مهمترین گزینه ها رو برای ژانری که بهش نسبت داده میشه تیک زده. کاری با احساس و پر از انرژی. این بی شک بهترین کاریه که ارائه کرده و به نظر من شدیدا قابل ستایشه. متال موسیقی هست که برای ایجاد فضاهای انرژیک و اورگانیک به جمینگ و کار گروهی وابستگی های غیر قابل انکاری داره. شاید به همین خاطر هست که تعداد آلبوم های تک نفره ی موفق در این سطح زیاد نیست ولی Solar Paroxysm صد در صد یکی از اونهاست.

بعد از سینگل های قدرتمند و تبلیغات گسترده از طرف لیبل بزرگش، این آلبوم موفق شد با پروداکشن یکدست و تمیز و اتمسفری جذاب با ساماندهی هنری مناسب، انتظارات رو برآورده کنه. پست متالِ پراگرسیو و اسلاجی که Dvne ارائه میکنه هرچند خیلی اوریجینال نیست ولی بسیار داینامیک و با کیفیت ارائه شده. با تاثیرات مشخصی از بافت موسیقی Mastodon و پست متال اگرسیو The Ocean این آلبوم تبدیل به سوپی خوشمزه شده که نمیشه به راحتی ازش گذشت. مخصوصاً که امسال در این استایل آلبوم شاخصی نداشتیم و این آلبوم میتونه به خوبی خارش های طرفداران این سبک رو برطرف کنه.

فقط سه ماه از سال گذشته و آلبوم های ثرش یکی قدرتمندتر از دیگری هر هفته طرفداران این سبک رو شگفت زده میکنن. Cryptosis هم با اولین آلبوم خودش اعتماد Century Media رو به دست آورده و اگر Bionic Swarm رو بشنوید متوجه میشید که این واقعا یکی از قدرتمندترین شروع های ممکن برای یک بند ثرش در سال 2021 هست. همه ی ترک های آلبوم هیت های قدرتمندی هستن که طی 37 دقیقه خیلی کافی و مفید ارائه شدن. عنصر فضا که برای ثرش متال های مدرن مخصوصاً با تم های Futuristic بسیار حیاتی محسوب میشه در این آلبوم در حد کمال استفاده شده. ریف ها ی گیتار برای ایجاد فضایی هوی و تاریک تا مرزهای دث-متال به هنرنمایی خودشون ادامه میدن و آهنگسازی و پروداکشن بدون نقص آلبوم هم شما رو وسوسه میکنه که آلبوم رو بار ها گوش کنید.

چیزی که میشنویم در ابتدا میکس دث و بلک متال به شکلی فوق العاده تکنیکال هست. اما دلیل موفقیت این آلبوم فراتر یا شاید بهتره بگم عمیق تر از این حرف هاست. جایی در بستری که اصل موسیقی روی اون بنا شده. که به نظر من چیزی نیست به جز موسیقی کلاسیک. البته که این بند سوئدی از ابزار تکنیکی و نوازندگی کافی و استادانه برخورداره و به آثار پراگرسیو و تکنیکال پیشین هم احاطه ی کامل داره اما این چیزی نیست که Stortregn بهش تکیه کنه. آهنگسازی بی نظیر و پر از فراز و فرود آلبوم با رفت و آمد بین تنالیته های متفاوت نشان از دانش بالا در تئوری موسیقی داره که قطعا برگرفته از موسیقی کلاسیک هست. واژه ای بهتر از یک آلبوم موسیقی استادانه برای تفسیر این متال ناب به نظرم نمی رسه. چنین آلبوم هایی هستن که ثابت می کنن نه تنها متال نمرده بلکه امروز بسیار زنده تر و قدرتمندتر از همیشه در حال تکامل و پیشرفته.

از بین تمام بندهایی که تحت تاثیر Tool موسیقی ارائه کردن، Wheel بهترین اونهاست. این موضوع رو طرفداران تول تایید میکنن! ولی آلبوم اول این بند بیش از اندازه مستقیم به تکرار جمله های ریتمیک، ریفها و حتی وکال تول پرداخته بود. ولی اتفاقی که پیش بینی میشد همونطور که برای Soen رخ داد در آلبوم دوم این بند هم اتفاق افتاد و Wheel با Resident Human یک قدم به سمت خلق استایل مختص خودش پیش رفته. ولی بر خلاف Soen اونها موسیقی تکنیکال و پیچیده ی خودشون رو قربانی ارائه ی آلبومی عامه پسند و هوک محور نکردن. این آلبوم اگرچه همچنان خیلی تولیه ولی با پیش گرفتن مسیری درست، که همون پیشروی به سمت پراگ-متال مدرن باشه، قدم مهمی برای پیوستن به بند های اوریجینال تر و با کیفیت روز دنیای پراگ متال برداشتن که این کار هم بدون تاثیر از بند بی نظیر دیگه ای مثل Karnivool نبوده ولی مراجع الهام این بند بیش از اندازه خوب و پیاده سازی ها بسیار استادانه تر از اونه که نادیده گرفته بشن.