نویسنده: deineath

نخستین بار که نام Mariusz Lewandowski به گوشم خورد سال 2017 بود زمانی که یکی از نقاشی های او را روی کاور آلبوم Mirror Reaper از گروه فیونرال دووم آمریکایی Bell Witch دیدم. در ابتدا گمان کردم این کاور آلبوم برگرفته از یک نقاشی قدیمی است اما چندی بعد یک کاورآلبوم دیگر با خصوصیات مشابه به چشمم خورد؛ آلبوم Entropic Disillusion از گروه دووم متال آمریکایی Shrine of the Serpent و وقتی جستجو کردم به همان نام برخوردم. هر چه بیشتر به آثارش می نگرم، بیشتر شیفته ی درک عمیق او از موسیقی متال و توانایی او در به تصویر کشیدن مفهومِ این سبک می شوم. آثاری تاریک وعمیق، پیوند خورده با تار و پود موسیقی خشمگینانه ی [ساب-] ژانرهای متالِ محبوب من که با تمام کاور آلبوم های سیاه و سفیدی که ستایش می کردم متفاوت بود.   Mirror Reaper by Bell Witch آلبوم Mirror Reaper گروه Bell Witch در ستایش آدرین گو ئرا Adrian Guerra (موسس و درامر وکالیست) تازه درگذشته ی گروه ساخته شده و اعضای گروه حدود سه سال پیش از لواندوفسکی هنرمند لهستانی 60 ساله خواستند تا یک نقاشی برای این آلبوم با مضمون درگذشت آدریان بکشد. به گفته خودش، لواندوفسکی هیچ وقت به موسیقی فیونرال دووم گوش نکرده بود و پس از شنیدن این آلبوم اشک ریخته و به شدت تحت تاثیر فضای موسیقیایی و فقدان آدریان برای اعضای گروه قرار گرفته و سپس دست به قلمو برده و اثر Essence of Freedom رو خلق کرده است. نکته جالب دیگر درباره این آلبوم این است که فقط دارای یک قطعه به مدت یک ساعت و بیست دقیقه است.  موسیقی Bell Witch فاقد گیتار هست و تمام فضاسازی ها با درامز و بیس و پرکاشن ساخته شده است. Cairn by מזמור پس از انتشار این آلبوم، نقاشی ‘ذات آزادی’ توجه جامع…

اوایل سال 2019 گروه لهستانی Batushka دچار حواشی عجیبی از سوی دو عضو اصلی خود Kryzstof Drabikowski و Bartłomiej Krysiuk شد. هر دو دیگری را به خاطر دخالت افراطی در آهنگسازی و تولید خلاقانه محتوا متهم کردند که در نهایت این اختلاف موجب جدایی این دو از هم شد. این اتفاق در حالی صورت گرفت که انتشار مجدد آلبوم اول گروه به نام Litourgiya توسط Metal Blade Records در سال 2017 بازتاب وسیعی داشت و توجه طرفداران و منتقدان را جلب کرد. باتوشکا БАТЮШКА به علت شمایل و استایل خاص نوع بلک متال که تاثیر شدید از المان های ارتدکس شرقی که هم در ظاهر گروه و هم در موسیقی آنها دیده و شنیده می شد به شهرت سریعی در دو سال گذشته رسید. و بعد از فروپاشی و جدایی Kris و Bart هر دو اعلام کردند که گروه در اختیار آنهاست و با قدرت به کارشون ادامه خواهند داد. این عمل از سوی هر دو موجب بالا گرفتن دعوا و کار به شکایت در دادگاه حقوق مدنی لهستان کشیده شد. با وجود گذشتن چند ماه از این جریان، هنوز جواب قطعی از نتیجه ای که مشخص کنه چه کسی صاحب اصلی باتوشکا هست منتشر نشده. نکته عجیب و پایانی این داستان، اعلام تاریخ انتشار آلبوم جدید باتوشکا به نام Hospodi در 12ام جولای توسط Metal Blade Records بود که مشخص شد Bart کنترل گروه را به دست گرفته و با تمام اکانت های فضای مجازی و حقوق مادی و معنوی از آن خود کرده، که مسلما سریعا با واکنش Kris مواجه شد و او آلبوم Панихида (نام نوعی مراسم یادبود در کلیسای ارتدکس شرقی) در 30ام می ماه در صفحه بند کمپ منتشر کرد. بعد از انتشار آلبوم Kris و همچنین انتشار دوتک قطعه از آلبوم جدید توسط Bart در ماه جون، طرفداران و مجلات شروع به مقایسه دقیق این آثار کردند تا ثابت کنند کدام یک از این دو نفر م…

سال 2018 بود که Afsky با انتشار اولین آلبوم بلند خود به نام Sorg (اندوه) طرفدان موسیقی بلک متال را شگفت زده کرد. این پروژه تکنفره توسط Ole Pedersen Luk خواننده و گیتاریست گروه بلک متال دانمارکی Solbrud در سال 2015 شکل گرفت. دومین آلبوم بلند Afsky به نام Ofte Jeg Drømmer Mig Død (گاهی خود را مرده تصور می کنم) در ماه می توسط Vendetta Records منتشر شد. مانند آلبوم اول، این اثر نیز به شدت تحت تاثیر فولکلور و شعر کهن دانمارک است که Ole با تاثیرگرفتن خلاقانه از ملودی های بومی و تلفیق آن با ریف های بلک متال، موسیقی گوشنوازی ارائه کرده که کمتر در این سبک شنیده ایم. آلبوم فضایی ویرانگر و ریتمیک ولی درعین حال احساسی و حزن آلود دارد که به گفته Ole کانسپتی درباره “رنج مَرد (انسان) است که در اثر کار برای بالادستی ها رو به زوال میرود”؛ این امر در نقاشی کاور آلبوم هم به وضوح مشخص است. محوریت آلبوم از اِلمان های اتمسفریک بلک متال [-و حتی دپرسیو] بهره گرفته است، اما بخاطر فضای سازی منحصربه فرد آن کمی حس آثار بلک-دووم متال و حتی بلک متالِ اواخر دهه نود را [بخاطر وجود ریف های متعدد] به شنونده منتقل می کند. قطعه Altid veltilfreds که آغازگر آلبوم است با نوای اندوهگین گیتار آکوستیک شروع می شود. صدای ویولن و در ادامه زمزمه هایی اضافه می شود که به آرامی جای خود را به کیک های سریع دارمز می دهند؛ ولی اتمسفر اولیه را نمی شکند و گیتار الکتریک ریتم قبلی را می نوازد. اول دیستورشن و بعد صدای جیغ ریتم را عوض میکند و حدود دو دقیقه آن را، قبل از پایان آرامَش، در اوج نگه می دارد. Tyende Sang قطعه بینظیری دیگر از آلبوم هست که مانند بقیه قطعات، تلفیقی از ریتم های کند و سریع پشت سر هم با ترکیب آکوستیک و دیستور…

چندی پیش آلبوم جدید Xerxes The Dark به نام Tower Of Silence توسط Zāl Records منتشر شد. این آلبوم دارک امبیت شامل 9 قطعه بوده و حدود 54 دقیقه زمان دارد. Morego با حضور در چندین پروژه شخصی، آهنگسازی وهمکاری با گروه های مختلف و حضور در چند کامپلیشن آلبوم، سال پر کاری را گذراند و در آخر به پروژه اصلی خود بازگشت و یکی از بهترین آلبوم های دارک امبیت سال های اخیر خود را منتشر ساخت. این آلبوم ، مانند آلبوم قبلی Ab] Solution] ، تا حد مشخصی به مسأله حیات و فرآیند بودن و نبودن می پردازد. مورگو در آلبوم قبل از لحظه ی مرگ، جدایی روح از جسم و لمس تجربه کوتاه مردن ِ ناشی از اوردوز گفت، و در این آلبوم هنرمند از رنج زندگی در زمان حال با تأثیرپذیری از روایت ِ مکان های باستانی ایران، به نام گوردخمه، حس روزمرگی (اجبار زندگی و روزمرگی کردن) می گوید. خلق آلبوم به همان داستان تاریخی و مسأله حیات در برابر مرگ، که اتفاقاً بسیار نزدیک به شرح حال امروزست، برمی گردد. ساختار پیچیده و لایه های بسیار زیاد موسیقی امبیت، بدون اینکه سخنی در خود داشته باشد، داستانسرایی می کند. بی تردید ترس و طغیان، المان های اصلی فضاسازی مورگو در این آلبوم بوده که بیشتر در قطعات Song of Dust و (The Omen (A Schizomanic Trip و Stupefaction شنیده می شود. از آنجا که این آثار قدرت حس و تجسم بسیار بالایی دارد، شنونده ناخودآگاه با شنیدن هر قطعه، خود را در حوالی یک گوردخمه می پندارد. برای من قطعه (Dagon (MMXX بیشتر از همه قطعات تداعی گر اسارتِ جسمی بی جان در ژرفای برج (این جهان) بود که در انتظار گُذار تاریکی بر روشنی رها شده است. Xerxes the Dark با سه آلبوم اخیر Transmutation و Ab]Solution] و Tower of Silence توانسته بُعد جدی…

آشنایی با پروژه Sun Of The Sleepless به سال 1999 بر میگردد. زمانی که Markus (معروف به Ulf Theodor Schwadorf)، مغز متفکر گروه دووم متال Empyrium، با انتشار ای-پی آلبوم Poems to the Wretches Hearts در قالب پروژه SOTS از علاقه اش به بلک متال برای طرفداران موسیقی متال، که در آن زمان مبهوت زیبایی های صمعی آثار امپایریوم شده بودند، سخن گفت. تابستان 2017 پس از گذشت 18 سال از آن زمان، اولین آلبوم استدیویی این پروژه به نام To The Elements توسط کمپانی Prophecy منتشر شد. پیش از انتشار رسمی این آلبوم، چند قطعه بصورت تک آهنگ در فضای اینترنت منتشر شد و با استقبال خوب مخاطبان و منتقدان موسیقی بلک متال مواجه شد. این آلبوم شامل 8 قطعه و حدود 40 دقیقه زمان دارد و ابتدا با عنوان Poetic Black Metal معرفی شد اما پس از انتشار، اکثر منقدان بر این اذعان داشتند که موسیقی این آلبوم تحت تاثیر بلک متال نروژ دهه اوایل دهه 90 (بورزوم، دارکثرون، ایمورتال و گرگروث) می باشد و به نقل نظرات، Black Metal خالص عنوان بهتری برای معرفی آن است. . برای مثال، ریف های (و البته درامز) نواخته شده در قطعه The In The Realm of the Bark بسیار شبیه آثار قدیمی گروه Darkthrone می باشد.   اینترو آلبوم یک اثری حماسی به نام The Burden هست که المان هایی از موسیقی کلاسیک و سمفونیک را در بر دارد که شعر(متن) آن برگرفته از تک گویی شخصیت Prospero در بخش آخر نمایشنامه The Tempest (طوفان) اثر ویلیام شکسپیر است که بار ها بصورت اپرا در تئاتر اجرا شده است؛ و این اجرا بصورت تاریک تر و عمیق تر در قالبی بلک متال حماسی توسط Markus بعنوان شروع کننده این آلبوم اجرا و انتخاب شده است. Now my charms are all o’erthrown, And what strengt…